Tuinhuis opbouwen: snel & eenvoudig zelf bouwen

Wat is voor jou belangrijk? Moet het tuinhuis vooral praktisch zijn en vooral dienen voor de opslag van tuingereedschap, machines en andere spullen, dan volstaat meestal een kleiner tuinhuisje. Wil je er echter gezellige avonden doorbrengen en misschien ook overnachten, dan moet het tuinhuis al veel comfortabeler worden gebouwd.

Tegenwoordig biedt de markt een breed scala aan tuinhuisjes, dus je vindt zeker iets dat bij jouw wensen past, als je weet waarvoor je het tuinhuis wilt gebruiken. Qua materiaal gaat de trend duidelijk richting blokhutten, omdat deze houten huizen zich het beste in de natuurlijke tuinomgeving laten integreren.

De bouw van een tuinhuisje vereist zorgvuldige planning, wil je niet het risico lopen bestaande regels te overtreden of een langdurig conflict met de buren uit te lokken. Voor de locatiekeuze zijn meerdere zaken van belang. Denk hierbij aan een goede bereikbaarheid en de aanwezigheid van een stroom- en wateraansluiting in de buurt. Wat je moet weten bij het aanleggen van een wateraansluiting lees je in Tuinhuis wateraansluiting: zo pak je het aan!

Wil je een bewoonbaar tuinhuisje van comfortabele afmetingen bouwen, neem dan van tevoren contact op met het bevoegde bouwloket, want mogelijk heb je een bouwvergunning nodig. Het is veel verstandiger dit vooraf te checken, dan dat je het huis later in het slechtste geval weer moet afbreken.

De afstand tot het perceel van de buren kun je het beste ook vooraf in overleg met je buur afspreken, zodat je later geen problemen krijgt. Een ander bijzonder geval is een tuinhuis op een helling. Ook hierbij moet je met een aantal zaken rekening houden.

Daarnaast moet het oppervlak vlak zijn of met weinig moeite vlak te maken zijn, zodat je een recht fundering voor het tuinhuis kunt aanleggen.

Een tuinhuisje kun je helemaal zelf bouwen van begin tot eind, of als compleet kant-en-klaar huisje aanschaffen. De waarheid ligt precies in het midden: met een prefab-tuinhuis zit je helemaal goed, omdat je de voordelen van beide andere oplossingen combineert. Zo’n tuinhuisje is in een mum van tijd opgebouwd; je hoeft alleen de fundering zelf aan te leggen. Verder is alles kinderspel, want de afzonderlijke onderdelen worden volledig en passend geleverd, inclusief de bijbehorende handleiding.

Met deze oplossing bespaar je niet alleen geld, maar ook waardevolle tijd. Omdat het aanbod van prefab-tuinhuisjes tegenwoordig aan elke wens voldoet, loop je helemaal geen risico dat je een identiek huisje in je tuin zet.

Er zijn verschillende manieren om een fundering aan te leggen. De keuze hangt vooral af van het type tuinhuis. Bij zeer kleine tuinhuisjes, waarin alleen tuingereedschap en -materiaal wordt opgeslagen, volstaat meestal een eenvoudige egalisatie en verdichting van de ondergrond. Je kunt echter ook voor zulke schuren een stabielere ondergrond van betonplaten of betonklinkers aanleggen.

Hiervoor graaf je de oppervlakte uit met een overhang van ongeveer tien centimeter rondom, waarbij de kuil ongeveer 25 centimeter diep moet zijn. Vervolgens stort je een laag van circa tien centimeter grind, waarover een iets dunnere laag zand komt. Daarop leg je nu de platen of klinkers. De voegen worden daarna met zand dichtgestort en tot slot breng je langs de randen een mortelrand aan.

Gaat het om een groot tuinhuis dat bijvoorbeeld ook als weekendverblijf gebruikt wordt, dan is het aanleggen van een vorstvrije betonfundering de betere oplossing. Hiervoor zijn er drie mogelijkheden: de funderingplaat, de strookfundering en de puntfundering. De keuze hangt van meerdere factoren af, waaronder de kwaliteit van de bodem en de eventuele voorschriften van de volkstuinvereniging, die soms een bepaalde funderingsvorm voorschrijven.

De funderingplaat wordt bij tuinhuisjes zeer vaak toegepast, wat niet alleen komt doordat deze makkelijker zelf aan te leggen is dan de strook- of puntfundering. Zo’n plaat is bovendien de beste oplossing wanneer de bodem weinig draagkracht heeft, omdat de lasten dan over een groot oppervlak kunnen worden verdeeld.

Eerst graaf je een kuil van ongeveer 30 tot 35 centimeter diep, waarbij de uitgegraven oppervlakte rondom steeds tien centimeter groter moet zijn dan de oppervlakte van het tuinhuis. Vervolgens maak je een randbekisting van planken en vul je de kuil met een laag grind van circa 15 centimeter. Het grind wordt het beste verdicht met een trilplaat, waarna je een folie van polyethyleen (PE-folie) erop legt. Deze folie beschermt later het beton zowel tegen vorstschade als tegen vocht vanuit de bodem.

Vervolgens wordt de kuil met beton gevuld, waarbij tussen twee lagen beton een zogenaamde wapeningsmat wordt geplaatst. De wapeningsmat mag daarbij niet aan de zijkanten uitsteken. Tot slot wordt het betonoppervlak met een rei waterpas gladgestreken.

Voor de strookfundering wordt onder de dragende buitenmuren een sleuf uitgegraven. Deze is ongeveer 80 centimeter diep en 30 centimeter breed en wordt met beton gevuld. Door de strookfundering wordt de lastverdeling aangepast, waardoor de funderingsplaat aanzienlijk dunner kan worden aangelegd en slechts circa tien centimeter dik hoeft te zijn. Idealiter beton je de funderingsplaat en de strookfundering tegelijk uit één stuk.

Na het afbakenen van het perceel graaf je de betreffende bodem eerst 20 centimeter diep uit. Daarna wordt de sleuf onder de buitenmuren gegraven tot een diepte van 60 centimeter en een breedte van 30 centimeter. Zo komt de strookfundering op de vorstvrije diepte van 80 centimeter. Afhankelijk van de bodemgesteldheid moet worden bekeken of een extra bekisting van spaanplaat en balkhout nodig is.

Nu kan het beton gestort worden; de eventuele bekisting blijft in de grond en dient later als isolatie. Het betonstorten van het oppervlak gebeurt zoals bij de funderingsplaat, inclusief grindlaag en wapeningsmat.

Een puntfundering bestaat doorgaans uit negen afzonderlijke funderingen, die symmetrisch langs de buitenmuren en in het midden van het perceel worden geplaatst. Een dergelijke fundering is echter alleen aan te raden als de bodem op alle plaatsen ongeveer dezelfde eigenschappen heeft, anders bestaat het risico dat de fundering ongelijk zakt.

Voor een puntfundering graaf je vierkante gaten met een zijlengte van ongeveer 40 centimeter, waarbij de diepte niet minder dan 80 centimeter mag zijn. Bij stabiele bodem kan op een bekisting worden verzicht. De gaten worden vervolgens met beton gevuld.

Normaal gesproken wordt hier zonder funderingsplaat gewerkt, daarom is het belangrijk dat de bovenzijden van de afzonderlijke puntfunderingen ongeveer vijf centimeter boven het aardoppervlak uitsteken en natuurlijk allemaal vlak op hetzelfde niveau liggen. Dit kun je het beste controleren met een slangwaterpas.

Voordat je begint met het opbouwen van het tuinhuis, moet de eerder aangelegde fundering eerst volledig zijn uitgehard. Bij een prefab-tuinhuis behoort een duidelijk te begrijpen montagehandleiding tot de levering. Meestal wordt het tuinhuis in drie fasen opgebouwd: eerst de onderconstructie, vervolgens de wanden, en als laatste het dak.

Voor de aanleg van de onderconstructie worden eerst de vloerbalken met stalen hoekankers en houtschroeven aan elkaar verbonden, nadat ze op de fundering zijn geplaatst. Ondergelegde vochtwerende lagen zorgen voor de bescherming van het hout tegen vocht.

Aan de vloerbalken schroef je vervolgens de sokkelplanken vast. Controleer of alle vier hoeken haaks zijn. Het is ook mogelijk om de onderconstructie met de fundering te verbinden door middel van deuvels. Het moment waarop de vloer op de onderconstructie, bedekt met isolerende folie, wordt gemonteerd, hangt af van het type tuinhuis en de bijgeleverde montagehandleiding.

Bij kleinere tuinhuisjes wordt de vloer vastgeschroefd voor de opbouw van de wanden. Hiervoor worden de hogedruk-geïmpregneerde houten platen op de onderconstructie geschroefd. Bij comfortabele, grotere tuinhuisjes is dit anders: hier worden doorgaans houten vloerdelen gebruikt, die pas na de ruwbouw van de wanden aan de onderconstructie worden bevestigd.

Bij blokhutten begin je met de gehalveerde planken die je rechtop zet. Vervolgens worden de eerste hele planken in de tand- en groefverbindingen geplaatst. Bij kleinere tuinhuisjes kan het goed zijn dat de wandelementen al voorgemonteerd worden geleverd. In dat geval hoef je de kant-en-klare wand alleen nog maar vast te schroeven aan de sokkelplanken en op de hoeken van het tuinhuis.

Opbouw van de wanden met tand- en groef-systeem

Als bij alle grotere tuinhuisjes de wandelementen afzonderlijk voor je liggen, worden de planken element voor element in elkaar en op elkaar geschoven via het tand- en groefsysteem. Om te helpen kun je het beste een rubberen hamer gebruiken en regelmatig met een waterpas controleren of alles zowel verticaal als horizontaal recht staat.

Pas wanneer alle wandelementen rondom zijn geplaatst, worden de tuinhuisdeuren en -ramen gemonteerd.

Als je hebt gekozen voor een blokhut-tuinhuisje waarin je af en toe ook wilt overnachten, is het belangrijk om te controleren of het prefab-tuinhuis in de levering ook isolatiemateriaal bevat. Zo niet, dan is het aan te raden zelf voor isolatie te zorgen. Hierbij worden binnenin het huis, zowel tegen de wanden als tegen het dak, op regelmatige afstanden meerdere latten of houten latjes vastgeschroefd. De op deze manier ontstane ruimtes worden vervolgens gevuld met isolatiemateriaal, en de afwerking gebeurt door middel van houten planken.

Als je elektrische leidingen en stopcontacten wilt aanleggen, zijn deze tussenruimtes daar natuurlijk ook ideaal voor. Een warmte-isolatie kan ook de vloer goed gebruiken. Voordat je de vloerplanken monteert, leg je daarvoor een speciale folie op de onderconstructie. De tussenruimtes van de vloer vul je met isolatiemateriaal en dek je alles af met een tweede folie. Daarbovenop komen dan de vloerplanken.

Ook al zijn er tuinhuisjes met een plat dak, een lessenaarsdak of een zadeldak, de meeste klanten kiezen toch voor een tuinhuis met een zadeldak. De gevelpanelen voor het dak zijn bij een prefab-tuinhuis al vooraf gevormd. Daarom bestaat je eerste taak bij het opbouwen van het dak uit het plaatsen van de dakspanten in de voorgemaakte uitsparingen en deze vastschroeven. Vervolgens worden de dakplaten met de wandelementen verbonden.

Het dak is daarmee echter nog niet helemaal klaar. Nu worden dakleer of dakshingles op het dak gelegd en met dakspijkers bevestigd.

Onze tip: we raden aan eerst een eerste bedekking met dakleer (V13) aan te brengen en daarover een afdekking met bitumineuze shingles te leggen. Hierbij wordt de eerste rij shingles omgekeerd op het dak gespijkerd, daarna wordt de eerste rij netjes rechtop gespijkerd en vervolgens elke volgende rij verspringend aangebracht. Bij gebruik van beverstaart- of hexagonale shingles moeten voor de nokbedekking ofwel rechthoekige shingles of nokbedekkingsplaten worden gebruikt. Zowel het dakleer als de shingles moeten iets uitsteken, zodat de dakplanken beschermd zijn en er een druiprand in de regenpijp ontstaat.

De uitstekende stukken kun je eenvoudig afsnijden. Ook de dakgoot wordt als laatste niet vergeten. Houd bij het aanbrengen aan de lange zijden rekening met een afschot van ongeveer 1 procent. De dakgoot en afvoerbuis worden met beugels aan de wand vastgeschroefd. Je tuinhuis is nu klaar.

***

Beelden: ©Tuin Huis